Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

1η του Σεπτέμβρη 2012

Και διαφαίνεται πως αρχίζει να στολίζει τα νερά του ποταμού του, το Φθινόπωρο.
Ακούγονται δειλά φωνές σε σύμπτυξη, που θα συνθέσουν μιαν άλλη, νέα διαδρομή.
Τη φετινή.

Έτσι, μού ταίριαξε το παρακάτω ποιητικό Δοκίμιο για την Αρχιτεκτονική, να το προσφέρω σε όλους μας για τούτη τη χρονιά που ανθίζει σε μια στειρωμένη γενικά κοινωνική αυλή.



Δοκίμιο για την Αρχιτεκτονική

Το πρώτο σπίτι στον κόσμο
ήταν ένας άνθρωπος με απλωμένα χέρια
για να προστατέψει τα παιδιά του.

Δηλαδή το πρώτο σπίτι
ήταν μια αγκαλιά.
Έπειτα όλα τα άλλα…

Σπίτι είναι ένα οποιοδήποτε «μέσα»
όταν εκεί έξω
βρέχει.

Γιώργης / Ανατολή Σεπτέμβρη

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
Ακούστηκε χθες κι ο τελευταίος λόξυγκας μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας της ήδη παρελθούσης χρονιάς. Μιας χρονιάς που αναζητάται το καρδιοχτύπι της, η ζωντανότητά της, η αίσθηση μερικής τουλάχιστον πλήρωσης ελάχιστων προσδοκιών από όσους βιώνουν αυτήν τη διαδικασία.
Όπως υποστηρίζει κι ο σύγχρονος στοχαστής μας Νικόλας Σεβαστάκης, όποιος ανακατεύεται με το δασκαλίκι, γνωρίζει καλά(…?) τι σημαίνει η ψυχική καταπόνηση από την αθυμία της αίθουσας. Γνωρίζει καλά να σε κυκλώνει μια ατμόσφαιρα κόπωσης και αφλογιστίας των βλεμμάτων και η πικρή αίσθηση ότι «τούτο το πράγμα» (γνώση, βιβλία, ύλη, γραπτά, βαθμολόγηση) είναι κάτι σχεδόν ηττημένο, κάτι που έχει χάσει την αξιοπρέπειά του. Αθυμία που κρατάει από τις ανεπάρκειες των καπιταλιστικών εκπαιδευτικών οπτικών, από τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούν ορθόδοξα και ανορθόδοξα, κακότεχνα και ανυπόληπτα παιδαγωγικά υποδείγματα.
Η κόπωση και η βαρεμάρα ευνοούνται από την « κακή εντατικοποίηση » στην οποία εκβάλλουν τόσο το ποτάμι των  εξεταστικών ανταγωνισμών όσο και ο ποσοτικός πληροφοριακός φορμαλισμός που υποθηκεύουν τη σχολική εμπειρία.
Εν κατακλείδι θα ήθελα να ισχυριστώ πως η αυθεντική μορφωτική περιπέτεια προϋποθέτει ένα είδος απελευθερωτικής καθήλωσης σε όλα όσα δε βιαζόμαστε «να περάσουν»,  σε κείνα που δεν επειγόμαστε να φύγουν από πάνω μας, αλλά να μας δανείσουν-προσωρινά- κάτι από την Αθανασία τους.

Γιώργος Μπαλιάκας