Όλοι εναντίον όλων...

Τραγικές στιγμές βιώνει η ελληνική κοινωνία στις ημέρες μας. Εδώ και μερικούς μήνες όλες οι κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τον ιστό της χώρας μας βρίσκονται σε αναβρασμό. Και τι δεν είδαν τα ματάκια μας. Μεταφορείς εναντίων όλων! Λιμενεργάτες να μπλοκάρουν τα λιμάνια και να μας διασύρουν διεθνώς! Ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να κλείνουν αεροδρόμια! Εργαζόμενοι των συγκοινωνιών, (ΟΣΕ, και λοιπών καταχρεωμένων μέσων συγκοινωνίας) υπεραμύνονται των προνομίων τους με πρόσχημα τη βελτίωση των υπηρεσιών που προσφέρουν. Κάτι που δεν το έπρατταν μέχρι τώρα! Αγρότες με τα τρακτέρ να κλείνουν οδικούς κόμβους και σύνορα!

Γνώριμη εικόνα, συνώνυμη της ταλαιπωρίας

Κτηνοτρόφους να χύνουν τα γάλατά τους στους δρόμους… Ιατρούς ενός ΙΚΑ με τριτοκοσμικές υπηρεσίες να προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους (αλήθεια ποιος τους τα έδωσε και με ποιον τρόπο;) στο όνομα της αναβάθμισης της υγείας η οποία κινδυνεύσει με τις μεταρρυθμίσεις!!!  Τους φαρμακοποιούς να μας καταταλαιπωρούν ενώ διακυβεύεται η υγεία μας! Δικηγόρους και συμβολαιογράφους να υπεραμύνονται των κεκτημένων τους… Καθηγητές και δασκάλους να κινητοποιούνται για να μη γίνουν οι συγχωνεύσεις των υπολειτουργούντων ολιγοθεσίων σχολικών μονάδων… (Εν τω μεταξύ όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα,  οι  συνενώσεις των ολιγοθέσιων σχολικών μονάδων υπήρχαν από ανέκαθεν στις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών). Ακόμη και οι ιερείς διαμαρτύρονται για τις μειώσεις στις προσλήψεις των. Αδειάζουν οι εκκλησίες στα χωριά! Τους διαφεύγει βέβαια ότι οι εκκλησίες των πόλεων έχουν τρεις και τέσσερις ιερείς η κάθε μια….

Όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες και κάποιες που ίσως με διαφεύγουν προβάλλουν τα (δίκαια αιτήματά τους, ως κεκτημένα) τα οποία όμως εξ ορισμού λειτουργούν υπέρ’ αυτών και σε βάρος του συνόλου.

Κάποιος ανεπηρέαστος παρατηρητής θα μπορούσε να εκφράσει ορισμένα ερωτήματα που μας αφορούν όλους μας.

• Αυτά που ορθώς διεκδικούμε όλοι μας (κατά την υποκειμενική άποψή μας) από ποιον τα διεκδικούμε;
• Γιατί θεωρούμε τα κεκτημένα των άλλων ως κακώς κείμενα και τα δικά μας φυσιολογικά και δίκαια;
• Γιατί τόσον καιρό ανεχόμασταν αυτή την παλιοκατάσταση;
• Είναι δίκαιο ή άδικο εργαζόμενοι με τα ίδια προσόντα και με τις ίδιες ανάγκες, (γιατί αυτό μας διαφεύγει όλους) να αμείβονται με άνισες οικονομικές απολαβές;

Πολύ φοβούμαι ότι οι διεκδικήσεις μας  με αυτόν τον τρόπο όπως γίνονται σήμερα, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αλληλοσπαράσσουν τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και να αποσυνθέτουν τον κοινωνικό ιστό.

Πολύ φοβούμαι ότι κάποιοι μας βλέπουν και χαίρονται. Και δεν είναι άλλοι από τους έχοντες και κατέχοντες και κατακλέψαντες τους πάντες και τα πάντα. Αν τους δούμε και αυτούς να επαναπατρίζονται από τις Ελβετίες και να κάνουν πορείες στους δρόμους, τότε θα τα έχουμε δει όλα!!!